• W pierwszej połowie roku uruchomiono 24 nowe elektrownie o mocy 229 MW
• Całkowita moc wzrosła do 8.385 MW
• Widoczny pozytywny trend w realizacji projektów
• Zmniejszenie rozdźwięku między celami wzrostu a rzeczywistością
• Przyszły projekt przetargu musi zmniejszyć presję na łańcuch dostaw i ceny energii elektrycznej

Berlin, Bremerhaven, Frankfurt, Hamburg, Rostock, 25 lipca 2023 r -Stowarzyszenia branżowe niemieckiego przemysłu morskiej energetyki wiatrowej oraz Fundacja Morskiej Energii Wiatrowej przedstawiły dzisiaj dane dotyczące ekspansji w pierwszej połowie 2023 roku. Według danych przygotowanych przez firmę konsultingową Deutsche WindGuard, w pierwszym półroczu w Niemczech do sieci zostały nowo podłączone 24 morskie turbiny wiatrowe (OWEA) o mocy 229 megawatów (MW). Na niemieckim Morzu Północnym i Bałtyckim działają obecnie łącznie 1.563 morskie turbiny wiatrowe o łącznej mocy 8.385 MW. Trwają prace nad projektem Arcadis Ost 1, który ma zostać oddany do użytku przed końcem roku.

„Oczekuje się, że branża morskiej energii wiatrowej zainstaluje dodatkowe 2030 gigawaty (GW) mocy na morzu do 22 r. Rozwój ostatnich miesięcy jest pozytywny. Po latach słabej ekspansji branża jest w blokach startowych do realizacji dużej liczby projektów. Wartości przyznane w ostatnim przetargu na morzu pokazują, że morska energia wiatrowa może w znacznym stopniu przyczynić się do dekarbonizacji i opłacalnego dostarczania energii. Jednak nieograniczony element przetargowy i dynamiczny proces przetargowy w projekcie przetargowym pozostawiają zbyt małe pole do zarobków w branży produkcyjnej morskiej energii wiatrowej. Pilnie potrzebne jest dostosowanie niedojrzałych kryteriów jakościowych w przetargach, aby zwiększyć prawdopodobieństwo realizacji projektów i wzmocnić europejski udział wartości dodanej. W związku z tym WindSeeG wymaga pilnej zmiany w tym roku ”- skomentowały organizacje branżowe BWE, BWO, OFFSHORE-WINDENERGIE Foundation, VDMA Power Systems, WAB eV i WindEnergy Network eV na temat obecnego rozwoju.

„Aby móc osiągnąć cele ekspansji, potrzebna jest strategia polityki przemysłowej. Musi to wspierać zabezpieczanie potencjału i budowanie potencjału przemysłu, aby móc powiązać cele ekspansji wymagane dla polityki energetycznej i ochrony klimatu z wartością dodaną. Wzmocnienie europejskiego łańcucha wartości w branży morskiej energii wiatrowej musi mieć zasadnicze znaczenie. W wielu miejscach branża wypłaca również zaliczki finansowe i tym samym bierze na siebie ryzyko ekonomiczne. We wszystkich branżach, na przykład w przemyśle stoczniowym, niemieckie stocznie zajmujące się budową konstrukcji fundamentowych, platform transformatorowych i przekształtnikowych, specjalnych statków do obsługi i konserwacji oraz budowy muszą mieć możliwość wniesienia wkładu w transformację energetyczną. Przepustowość portów morskich, w tym połączenia z lądem oraz przepustowość transportu lądowego, stanowią rozpoznawalne wąskie gardło.

Konieczne jest również wypracowanie rozwiązań dla bezpieczeństwa morskiej infrastruktury krytycznej i jej ochrony przed sabotażem. Ponadto, aby chronić wykwalifikowanych pracowników, konieczna jest koncepcja ratownictwa dla lokalizacji położonych dalej od wybrzeża. Operatorzy morskiej energetyki wiatrowej mogą to sfinansować, ale sami nie mogą tego zorganizować.

Branża morskiej energetyki wiatrowej oferuje znacząco rosnący potencjał zatrudnienia w nadchodzących latach. Aby móc nadążyć za konkurencją o wykwalifikowanych pracowników, ważne są takie środki, jak ofensywa szkoleniowa mająca na celu przyciągnięcie międzynarodowych wykwalifikowanych pracowników oraz ukierunkowana kampania na rzecz szkoleń akademickich i zawodowych. Wymaga to natychmiastowego marketingu szkoleń branżowych, wprowadzenia języka angielskiego jako języka składania wniosków w procedurach uznawania i ogólnie w procesie wizowym oraz zwiększenia liczby pracowników urzędów zajmujących się rozpatrywaniem wniosków” – domagają się organizacje.

Już na początku roku związki krytykowały fakt, że zgodnie z planami rządu federalnego ekspansja w nadchodzących latach nie powinna przebiegać bardziej równomiernie, lecz skokowo, czasem chaotycznie. Niepotrzebnie komplikuje to zrównoważony rozwój zdolności produkcyjnych. Roczna ekspansja musi być utrzymana na wysokim poziomie, aby zdolności produkcyjne mogły być wykorzystywane bardziej równomiernie na przestrzeni lat. W miarę możliwości należy to również skoordynować na szczeblu europejskim.

„W Deklaracji z Ostendy dziewięć krajów graniczących z Morzem Północnym podkreśliło swoje zaangażowanie w realizację celów ekspansji morskiej energii wiatrowej. Do 2030 r. ma zostać zainstalowanych 120 GW mocy morskiej energetyki wiatrowej, a do 2050 r. 300 GW, aw przyszłości kolejne 100 GW w Wielkiej Brytanii. Zacieśniana ma być współpraca w zakresie przyszłego wytwarzania zielonego wodoru z morskiej energetyki wiatrowej oraz rozbudowy infrastruktury wodorowej. Potwierdzono uzgodnione przez państwa członkowskie UE niewiążące cele dla Morza Bałtyckiego 22,5 GW do 2030 r., 34,6 GW do 2040 r. i 46,8 GW do 2050 r.

Aby móc osiągnąć tę ekspansję energetyki wiatrowej na morzu w Morzu Północnym i Bałtyckim, należy natychmiast obrać właściwy kurs. Między innymi potrzebne są zharmonizowane europejskie kryteria wstępnej kwalifikacji dla odpornego łańcucha dostaw oraz ukierunkowane, jakościowe kryteria przetargowe w celu zróżnicowania konkurencyjnego. Ważne jest, aby umożliwić Europie suwerenność energetyczną i dekarbonizację energochłonnego przemysłu, a także ekologiczną żeglugę.

Morska energetyka wiatrowa musi w końcu być w stanie zająć swoje miejsce w transformacji energetycznej jako motor gospodarczy: jest podstawą suwerennej i silnej przemysłowo Europy” – podsumowują stowarzyszenia.

Arkusz informacyjnyStan rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w pierwszej połowie 2023 roku” (PDF).