wodór Ósma

„Produkcja wodoru na morzu w niemieckiej wyłącznej strefie ekonomicznej daje ogromne możliwości rozbudowy mocy elektrolizy dla celów krajowej i europejskiej strategii wodorowej oraz rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w Niemczech, jeśli jest to możliwe z ekonomicznego punktu widzenia. Potrzebujemy teraz programu sprinterskiego, aby nie przegapić międzynarodowego połączenia” – powiedziało ośmiu graczy z morskiej elektrowni wiatrowej H2.
Dzięki sześciu wymienionym środkom ustanowienie Unii Zielonego Wodoru może odnieść sukces, a tym samym wzmocnić współpracę transgraniczną z sąsiednimi krajami europejskimi. Wytwarzanie i upstream produkcja przemysłowa w Niemczech oraz budowa zakładów produkcyjnych zielonego wodoru z europejskimi krajami partnerskimi oferują długoterminowe perspektywy zatrudnienia dla wykwalifikowanych pracowników, którzy wymagają kwalifikacji. Rozwój gospodarki wodorowej wiąże się z ogromnym potencjałem wzrostu niemieckiej inżynierii mechanicznej i całej gospodarki.
W związku z tym Offshore Wind H2 Eight zaleca sześć środków:

 

 

Cel ekspansji w zakresie wytwarzania wodoru na morzu powinien zostać ustalony na poziomie dziesięciu gigawatów do 2035 r. w Narodowej Strategii Wodorowej oraz w Ustawie o energetyce wiatrowej na morzu (WindSeeG), aby pokazać stabilną ścieżkę rozwoju. Jedyny planowany dotychczas obszar na Morzu Północnym jest zdecydowanie za mały z potencjałem 300 megawatów. Potrzebna jest dodatkowa przestrzeń, aby rynek mógł się rozwijać i testować różne koncepcje na skalę przemysłową. Idealne są obszary morskie, które są odpowiednie dla morskiej energetyki wiatrowej, ale dla których podłączenie zasilania do 2035 r. byłoby zbyt drogie. Zdaniem niżej podpisanego, tak można zrealizować potencjał morskiej energetyki wiatrowej. Organizacje z zadowoleniem przyjmują zadanie zbadania projektu ustawy o nowelizacji WindSeeG w celu przyjaznego naturze rozwoju dodatkowego potencjału 4 do 6 gigawatów energii wiatrowej na morzu w „kaczym dziobie” niemieckiej wyłącznej strefy ekonomicznej (AWZ). . W ramach programu Sprinter na produkcję zielonego wodoru w Niemczech za 3 gigawaty (2 gigawaty na morzu plus 1 gigawat na lądzie), niżej podpisani proponują przetargi na pierwszy kwartał 1 roku.

 

 

Aby móc produkować wystarczającą ilość wodoru po konkurencyjnych cenach, wymagania dotyczące zakupu energii elektrycznej do elektrolizy muszą być jak najszersze. Specyfikacje dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii (RED II) Unii Europejskiej (UE) nie odzwierciedlają tego. Ograniczenie do nowych systemów prowadzi do znacznego wzrostu kosztów elektrolizy i możliwości produkcji znacznie mniej zielonego wodoru przy tej samej wydajności elektrolizera. Wdrażając przepisy UE, rząd federalny powinien zatem rozważyć również starsze systemy energii odnawialnej, które otrzymały dotacje, jako dodatkowe.

 

 

Zgodnie z obecnym stanem wiedzy rurociąg do odbioru wodoru na Morzu Północnym może zaoferować korzystne warunki transportu zielonego wodoru na lądzie w przypadku większych ilości zielonego wodoru produkowanego na morzu. Ponadto, biorąc pod uwagę obecny dynamiczny poziom rozwoju, stale generowane są nowe spostrzeżenia w sensie ogólnego spojrzenia ekonomicznego. Według aktualnych badań rurociąg oferuje znaczne korzyści w porównaniu z układaniem kabli morskich i lądowych pod względem oszczędności czasu i kompatybilności środowiskowej, zwłaszcza na dłuższych dystansach. Przy zainstalowanej mocy wytwórczej 10 gigawatów, do uzyskania porównywalnej mocy elektrycznej potrzebnych jest 5 systemów kablowych. „Planowanie przestrzenne dla efektywnej trasy musi być do tego dostosowane. Pod tym względem z zadowoleniem przyjmujemy podejście zawarte w projekcie nowelizacji WindSeeG, zgodnie z którym rurociągom odbierającym z innych obszarów energetyki nadaje się taki sam status, jak wcześniej planowane trasy prądu stałego – mówią organizacje.

 

 

Zielony wodór nie jest jeszcze konkurencyjny w stosunku do wodoru produkowanego z paliw kopalnych. Opracowanie konkurencyjnego projektu rynkowego dla wodoru z morskiej energii wiatrowej jest zatem niezbędnym krokiem w celu wyrównania różnic w kosztach. Program wspierania rozwoju niemieckiego przemysłu wodorowego i ekologicznej produkcji wodoru powinien obejmować zrównoważoną kwotę finansowania w wysokości co najmniej 10 miliardów euro. Program ten w równym stopniu wspiera cele klimatyczne i dostawy energii.
Koncepcja finansowania ma opierać się na przetestowanym, zgodnym z UE, zorientowanym na rynek systemie H2Global i początkowo wspierać co najmniej 2 gigawaty zdolności elektrolizy. Podobnie jak wcześniej zorientowany na import program H2Global dla krajowej produkcji, Carbon Contracts for Difference powinien oferować możliwość stymulowania chęci zakupu zielonego wodoru.

 

 

Niedobór wykwalifikowanych pracowników rośnie również w branży morskiej energetyki wiatrowej i we wszystkich innych obszarach transformacji energetycznej. Ekspansja energetyki wiatrowej na morzu i rozwój zielonej gospodarki wodorowej zależą od dobrze wyszkolonych specjalistów. Sygnatariusze wzywają zatem do dostosowania wymogów transformacji energetycznej do wymogów edukacji szkolnej, zawodowej i akademickiej. Obejmuje to silną promocję kobiet w tzw. zawodach technicznych. Ponadto warunki ramowe dla pracowników w Niemczech muszą być konkurencyjne w globalnej konkurencji, aby nadal były atrakcyjne dla wykwalifikowanego personelu. Rywalizacja o tych specjalistów już nabiera tempa.

 

 

Niżej podpisane organizacje zobowiązują się do partnerstwa między polityką a biznesem, aby szybko i skutecznie uczestniczyć w wyznaczaniu niezbędnego kursu i przyspieszaniu ekspansji energii odnawialnej wraz z ekologicznym wodorem, zwłaszcza na morzu. To właśnie oznacza „Offshore-Wind-H2-Acht”, wspólna inicjatywa założona w 2021 r. przez sygnatariuszy.